Γιασμίνα Ρεζά – Συζητήσεις μετά από μια κηδεία

Πριν από δύο εβδομάδες, πήγα στο δωμάτιό του, δεν μπορούσε πια να σηκωθεί… Μου ζήτησε να του φέρω το ηλεκτρόφωνο και τα ηχεία, αυτή ακριβώς ήταν η φράση του… Τα συνέδεσα δίπλα στο κρεβάτι του. Ήθελε ν’ ακούσει το Arioso από το Opus 110, την προτελευταία σονάτα του Μπετόβεν, μόνο αυτό το κομμάτι… Το ακούσαμε σιωπηλοί, είχε βάλει το δάχτυλό του έτσι, για να μη μιλήσω. […] Όταν σταμάτησε ο δίσκος, μού είπε: «Είμαι σίγουρος ότι θα συναντηθούμε». «Με ποιον;» τον ρώτησα. «Με τον Μπετόβεν, το πρότυπο της μεγαλοφυίας… Ένας άνθρωπος που σου χαρίζει αυτό το προαίσθημα, δεν μπορείς φυσικά να πιστέψεις ότι έχει πεθάνει!» Αντίθετα με τον Αλέξ, είμαι πολύ ευτυχισμένος που ο μπαμπάς είναι θαμμένος εδώ.